Bushbreakfast

Afgelopen maandag toen Esther aan het golfen was en ik met diverse mensen van het personeel in gesprek was,  vernam ik dat je op verzoek ook een ontbijt in de bush kon regelen. Omdat het donderdagochtend onze laatste dag zou zijn in Palala en ik Esther wilde bedanken voor de fijne tijd en de mooie momenten die we hebben gedeeld, leek het mij geweldig om haar hiermee te verrassen. Dus zo gezegd zo gedaan. Ik had tegen Rianna ook gezegd, dat het mij niet uitmaakte wat het zou kosten en dat er ik haar en Whoppy ook bij wilde hebben..... én dat er zeker ook "fonkelwijn" bij moest zijn. Nou ben ik meestal heel slecht met het bewaren van verrassingen, maar nu was het me toch gelukt om deze geheim te houden en ik moet zeggen Rianna speelde het spelletje goed mee. Woensdagavond had Rianna namelijk tegen ons gezegd dat zij het fijn zou vinden als wij om 07.45 bij de receptie zouden zijn, want dan zou ze ons nog iets laten zien......en tegen Whoppy had ze gezegd dat hij rond diezelfde tijd bij de receptie moest zijn, omdat ze hem ergens over wilde spreken. Ocharme die Whoppy, die dacht dat hij iets verkeerd had gedaan, omdat hij bij de manager moest komen. (Hij vermeldde dat zelfs tegen ons, maar ja,ik kon natuurlijk niks zeggen....) Maar goed, 't was donderdagochtend en ik was natuurlijk al voor dag en dauw op. Ik was zo benieuwd hoe het eruit zou komen te zien en wat Esther er van zou vinden. Dus ik om 07.30 naar haar kamer. Ik zei: "Es, ik weet dat we tot nu toe alles samen in overleg hebben gedaan, maar nu heb ik iets geregeld zonder jouw medeweten. Rianna is op de hoogte, vandaar haar verzoek, dat wij om 07.45 bij de receptie moeten zijn. Zorg dat je je film- en je fotocamera bij hebt en neem je sigaretten mee.... "Uhhh oké  mag ik dan nog wel een koek eten voordat we gaan?" "Nee, dat zou ik niet doen...." We liepen vervolgens naar de receptie en daar zagen we Rianna nog net wegrennen om een tel later met het safarivoertuig voor te komen rijden. Ook Whoppy stond er. Rianna gaf aan dat iedereen in moest stappen. "Ik ook?" vroeg Whoppy, "Ja, jij ook!" Na een stukje door de bush te hebben gereden, kreeg ik op een gegeven moment een knipoog van Rianna, dat we er bijna waren. Ik zei tegen Esther dat het misschien handig was, om alvast haar videocamera te pakken. Uiteindelijk kwamen  we uit bij de ontbijtplek in de bush. Het was gewéldig!!!! Ik zei tegen Esther en Whoppy, dat dit  was om hen te bedanken voor de geweldige tijd. Esther en Whoppy  waren er helemaal  stil van.... het was ook een prachtige setting. Esther gaf aan dat ze niet snel met met haar mond vol tanden staat, maar dat dat nu toch wel gelukt was.... "Karelkie", één van de medewerkers had alles samen met Rianna, die overigens  een vrije dag had, maar dit voor geen goud wilde missen, opgezet. Je kunt je voorstellen dat we hebben genoten!!! Lekker gegeten, gezellig zitten kletsen, fonkelwijntje erbij....zaaalig!! Daarna heeft Rianna ons nog een laatste gamedrive gegeven en na een kopje koffie te hebben gedronken bij de lodge, stond onze chauffeur Elias klaar om ons weg te brengen. Tijdens het afscheid vloeiden er van alle kanten traantjes.....we hadden het fijn gehad met mekaar... na een aantal stevige "drukkies" (knuffels), zetten  we koers richting Polokwane, waar we zouden overnachten in het "Fushion" hotel. Onderweg maakten we nog even een stopje bij het stulpje van Arnold en Maria du Plessis, "Groenfontein" waar zij maar liefst 40 rhino's hebben. Dit liep echter niet helemaal volgens plan, de bedoeling was, dat wij daar een uurtje zouden rondkijken en daarna door zouden gaan naar onshotel, maar daar aangekomen, wist eigenlijk niemand van onze komst en toen zij eindelijk contact hadden gelegd met de APU, bleek dat zij ons eigenlijk vrijdag pas verwacht hadden. Maar goed we hebben met de APU een rondje gemaakt en ik moet zeggen dat het toch wel heel indrukwekkend was om zoveel rhino's bij elkaar te zien, zeker toen zij allemaal richting ons voertuig kwamen gelopen. Hier waren de rhino's nog niet onthoornd zoals dat op Chinaka en Palala wel het geval was. Arnold heeft op "Groenfontein" 16 man APU de klok rond rondlopen, waarvan er twee 16 dagen achter elkaar in de bush verblijven,en dat is echt een opgave hoor, helemaal verstoken van alles en iedereen, helemaal back to basic.....Toen wij er waren, was er trouwens ineens paniek want de "sergant" kwam op bezoek.... We hebben dit al vaker mogen ervaren als er "bazen" op komst kwamen... bijvoorbeeld in "Chinaka" toen ze wisten dat "Camilla" eraan kwam. Die belde de dag voordat zij arriveerde en de dag zelf wel honderd keer en dan hoorden wij alleen maar....."Yes Camilla....ofcourse Camilla...." dat wij haar op een gegeven moment zelfs "Godzilla" gingen noemen... Of toen Arnold en Maria met hun heli landden op "Palala"... pure onderdanigheid werd daar richting hen tentoongespreid en dat zijn toch wel dingen die raar zijn om te zien. Ook nu was het niet anders...de sergant stond die mannen maximaal af te zeiken waar wij bij stonden en het enige dat we hoorden was: "Yes sergant, ofcourse sergant,  certainly sergant.... " Toen de sergant weg was hebben we nog een rondje gemaakt en zagen we twee kleine baby rhino's, wat hebben we hiervan weer genoten!! Vervolgens door onze chauffeur naar Fushion gebracht wat nog zo'n 30km van de farm was. Ondertussen passeerden we nog ik weet niet hoeveel farms die allemaal eigendom zijn van de Du Plessises.....ongelofelijk gewoon. Nou en toen naar het Fushion....dat het luxe was,dat wisten we natuurlijk wel, maar dit ging echt helemaal nergens meer over... wat een pracht en praal. We besloten om, nadat we waren ingecheckt, eerst maar eens lekker buiten op het terras een Mojitootje te nemen. Jammer genoeg zat hier geen alcohol in, dus ik was er wel klaar mee, haha. Bovendien had ik een massage geboekt, ik dacht dat is wel lekker voordat we morgen gaan reizen....Esther is blijven zitten en heeft uit pure frustratie over de Mojito, maar een dubbele gin-tonic besteld. Maar even over de massage...  toen wij aan de Mojit-no zaten, kwam de receptionist melden dat mijn massage over een 15 minuutjes zou gaan plaats vinden. Ik vroeg hem waar ik me moest melden. Hij zei: "Gewoon in uw kamer, ze komen daar met alle spullen naartoe..", O ja natúúrlijk stom van mij....we hebben het hier wel over 5 star deluxe.. Dus ik naar mijn kamer, even in "de stort" (douche) geweest en toen ging de deurbel al en daar stond ze "Dikeledi",  twee turven hoog. De massagetafel die ze meesjouwde was bijna twee keer zo groot als het meiske zelf. Of ik haar even kon helpen...."No mam I am used to it...." Enfin ik mocht gaan liggen. Of ik de massage soft, medium of hard wilde...Nou, na een inschatting  gemaakt te hebben van het meiske, zei ik: "Doe maar hard...." Nou dat heb ik geweten...twee turven hoge "Dikeledi" veranderde in een klein "Hulkje" ik dacht dat mij schouderbladen door midden braken, maar volhouden natuurlijk hé...je niet laten kennen....wat was ik blij toen ze op een gegeven moment vroeg, "Are you still okay mam?" en ik toen toch kon zeggen, dat ze vanaf nu toch maar naar medium moest schakelen, want anders had ik, denk ik, niet eens meer kunnen lopen haha. Na vol bewondering anderhalf uur later "Dikeledi" te hebben uitgelaten, stond mijn "bedterugvouwer" aan de bel.....Bah wat een verwend nest ben ik toch..... Ondertussen  werd ik geappt door Esther die bijna omviel van de honger... tja wat zal ik zeggen... druk... dus ik snel naar het restaurant.  Vervolgens wel met enige verbazing zitten kijken hoe het er daar aan toe ging.... de efficiency was ver te zoeken....en we moesten heel lang wachten, tot Esther besloot hier iets aan te doen. Toen we eindelijk konden bestellen gaf Esther aan dat wij allebei de garnalen als voorgerecht wilden, omdat mevrouw du Plessis, Maria, ons dat had aangeraden Dus die ober: "Ehh okay...." en toen deed Esther er nog schepje bovenop door met een stalen gezicht te zeggen...."Yes, and then we have to listen her, otherwise we will not be friends anymore..." Haha Esther met d'r nieuwe BFF, ik dacht dat ik in mijn broek pieste.... Maar ineens ging het allemaal veel vlugger en kregen we tussendoor allerlei amuses, die we nog nergens op andere tafels hadden gezien, dus we lieten het ons onder het genot van een Zuidafrikaans smaken en gingen daarna voldaan naar bed.

O ja....wat ik bijna nog vergat.... toen wij naar de rekening vroegen aan Rianna van Palala en ook die van het bushbreakfast, gaf Rianna aan dat wij helemaal geen rekening meer hoefden te betalen omdat alles binnen "het budget" viel. Huh...!? Wij verkeren echt in dromenland.