Rhinotransfer

Zaterdagochtend om 06.00 uur samen met "Whoppy" weer op fencepatrol gegaan. Tijdens deze controle gaf "Whoppy" (meervoudig oorlogsveteraan... Irak, Afghanistan) aan dat de grote baas "Arnold", vandaag waarschijnlijk met zijn helikopter naar de farm zou komen. "Stompie" één van de rhino's zou gevangen moeten worden, omdat hij ivm het zorgen voor nakomelingen overbracht moet worden naar een andere farm. Maar "Whoppy" gaf aan dat dit nog niet zeker was. Na de fencepatrol liepen we naar de receptie en we zagen dat het daar al een drukte van jewelste was. Wij hoorden dat de baas, Arnold, inmiddels gearriveerd was en dat hij met zijn heli was gekomen. Nou moet je weten dat Esther helemaal weg is van helikopters en die ging compleet uit d'r plaat. We hadden van te voren samen al afgesproken dat als de grote baas er zou zijn met de helikopter, dat we er alles aan zouden doen..... (nou ja, bijna alles dan....) om een ritje in die heli te bemachtigen. Dus na voorgesteld te zijn en al talloze complimenten te hebben gemaakt over de lodge, begon Esther alvast met het voorwerk... je kent het wel..."Oohh heeft u echt een helikopter?" "Oohh helikopters dat is echt mijn grote passie.....mag ik dadelijk dan misschien wat foto's maken van die heli..... " en toen ik...."Oohh dus jullie gaan straks een Rhino darten vanuit de lucht, zo dat zal wel éél moeilijk zijn"....het zicht vanuit die heli zal wel prachtig zijn......moet toch bijzonder zijn om deze mooie natuur vanuit de lucht te zien...." enfin we waren lekker op dreef en druk aan het netwerken...en net toen we dachten dat alle onze inspanningen tevergeefs waren, zei "Arnie"  ineens: "Als we dadelijk de lucht in gaan, dan mag een van jullie mee in de heli, Als het kon, mochten jullie allebei mee, maar dat gaat niet, maar als de rhino gedart is, land ik daar vlak naast en moet ik ook weer terugvliegen naar de lodge en dan kan de volgende mee, dus jullie zullen moeten tossen....." Esther vroeg wat doen we?" Voor mij was dat een no-brainer, Esther is daar zo gek van, dus ik zei: " Jij gaat..." Nou Esther ging helemaal uit haar dak. Wij allebei trouwens, want wie had dit nou weer gedacht...dat we ook dít zouden meemaken, een rhino vanuit de lucht darten voor de voortplanting,  echt ons enthousiasme en de emoties schoten alle kanten op. Dus daar ging Esther, samen met "Arnie" en de dierenarts de lucht in. Inmiddels had zich op de grond ook al een hele crew gevormd om mee te helpen en ook de vrachtwagen waar "Stompie"  op ingeladen moest worden, was gearriveerd. Wij hadden "Stompie" tijdens onze fencepatrol nog gezien, dus iedereen ging zich een beetje in die buurt verzamelen en de heli ging als eerste daarheen. De rest moet dan uit de buurt blijven zodat de rhino niet onnodig wordt opgejaagd. Pas als de dierenarts het teken geeft, moet iedereen er als een gek naartoe, omdat "Stompie" dan ook zo snel mogelijk weer een middel moet krijgen om bij zijn positieven te komen, zodat hij op zijn benen blijft staan en men hem zsm naar de vrachtwagen kan transporteren. En dan begint de adrenaline te vloeien......Ik zat in het bakkie samen met Louis en "Whoppy ". Via de Porto hoorden we dat "Stompie" zich niet meer bevond op de plek waar wij hem die ochtend hadden aangetroffen. Ja en dan is het allé hens aan dek....iedereen zowel op de grond en in de lucht op zoek naar "Stompie " Dit heeft nog een behoorlijke tijd geduurd. En toen ineens kwam het bericht...." We've got him" dus dan is het snel heli lokaliseren en als een gek (echt met 120km) daarheen om te assisteren. In de buurt van de heli auto neergezet en al rennend richting heli...maar wat bleek "Stompie" bleef ook maar rennen. Dus uiteindelijk hebben we onder het genot van een temperatuur van 40 graden echt een heel stuk moeten rennen, echt niet normaal...Ik was kapot, maar dan loop je op adrenaline....toen we in de buurt kwamen van Stompie stond hij al bijna stil en te trillen op zijn benen. De dierenarts had inmiddels al een handdoek over zijn ogen gegooid, zodat hij zich niet meer kon oriënteren.  Toen "Whoppy" echter dichterbij kwam, zei hij: "Maar dat is "Stompie" niet, dat is "Smurf"... wat??!!...Shit....maar tegelijkertijd dacht ik, dus dan moet de heli opnieuw de lucht in, op zoek naar "Stompie".... wauw!!!! hoeveel geluk kan een mens hebben. Esther die inmiddels was geland, was helemaal in de zevende hemel. Ik zei tegen haar dat ze de verkeerde rhino hadden gedart en vroeg haar of ik dan nu met de heli meekon. Hey, natuurlijk!! Nadat de dierenarts "Smurf" weer iets gegeven had, zodat die weer bij zijn positieven was, heli ter plaatse getankt en vervolgens ging ik de lucht in. We hebben toen ik weet niet hoe lang gezocht, maar we kregen met zijn allen "Stompie" niet gevonden. En wij ook niet hè vanuit de lucht...je zou toch zeggen dat je zo'n enorm beest niet kunt missen, maar toch... Ik zei tegen Arnold: Je had ook tegen "Stompie " moeten zeggen, wasr dat je hem wil hebben...dan was hij waarschijnlijk vanzelf de vrachtwagen ingewandeld. Uiteindelijk besloot Arnold om terug te vliegen naar de lodge en de mensen op de grond eerst "Stompie" te laten lokaliseren en pas weer in de lucht te gaan als ze hem gevonden zouden hebben. Dit heeft echter een behoorlijke tijd geduurd. Ondertussen waren Esther en ik weer herenigd bij de lodge en konden we er maar niet over uit wat een geluk wij toch hebben dat we dit mee mogen maken.... ondertussen werden door "Arnie" uitgenodigd om bij hem aan tafel te komen zitten om de lunch te gebruiken. Zijn vrouw en enkele personeelsleden zaten ook aan tafel. Echt alleraardigste  mensen. Wat ik ook mooi vond om te zien is dat Arnold en zijn vrouw ook echt iedereen begroeten van hun personeel en oprecht met hen begaan zijn. Na de lunch nog een behoorlijke tijd moeten wachten toen we het verlossende bericht kregen dat  "Stompie" gevonden was. Wij onmiddellijk met high speed mee in het bakkie. Tot aan de plek waar ze "Stompie" hadden gevonden. En daar lag hij dan....en dan realiseer je je Shit.....Ik ga dadelijk dus echt een neushoorn aanraken.....Ik kan je niet zeggen wat dat met je doet...zeker één van mijn mooiste ervaringen.... toen ik mijn hand op zijn schouder legde, stond de wereld echt even stil...alles leek op dat moment totaal onbelangrijk, op dat moment was het ik en "Stompie".... FENOMENAAL....en dan is het ineens gas erop. Handdoek had hij al voor zijn ogen, handdoeken werden in zijn oren gestopt, touwen werden rondom hem gespannen en ondertussen gaf de dierenarts "Stompie " alweer een anti-verdoving zodat hij een klein beetje bij zijn positieven zou komen, anders zouden wij hem nooit kunnen verplaatsen. " Stompie" moest namelijk te voet naar de vrachtwagen begeleid worden. Tevens werd er door de dierenarts gebruik gemaakt van een stroomstootwapen om hem te prikkelen om op te staan. Vervolgens met zeker een man of 25 staan trekken en duwen om "Stompie"  overeind te houden en in beweging te houden. Geweldig om te zien hoe iedereen begaan was met dit prachtige beest. Er werd echt kei hard gewerkt. Ik stond ook mee te trekken. Volgens Esther stond ik de verkeerde kant op te trekken... tsss ja makkelijk lullen  als je staat te filmen haha, helaas hier zijn geen foto's van maar ze zegt dat ze het op video heeft.... eerst zien dan geloven hè en anders...... blijf ik " blont" Het was in ieder geval kei hard werken en iedereen zweette zich te pletter. Maar wat een euforie toen we uiteindelijk tegen zijn kont aankeken toen hij eindelijk in de vrachtwagen stond. GEWELDIG!!! Iedereen feliciteerde elkaar. Vervolgens mochten de "ladies" nog een keer mee met de heli, waarbij "Arnold" natuurlijk nog even moest laten zien wat hij allemaal kon...en wij natuurlijk maar bevestigen: "Ohhhh great... Oohh wonderful...beautiful etc etc. Zo lang we maar in de lucht bleven. Maar aan al het moois komt een eind, dus op een gegeven moment vloog Arnold over het eiland bij de lodge om te landen, waar op dat moment een trouwerij aan de gang was. Mensen stonden allemaal naar ons te kijken ipv de bruid... Ik weet zeker dat onze dag net zo onvergetelijk moet zijn geweest als die van het bruidspaar.....alhoewel , nee....aan die van ons valt niet te tippen...... bij de lodge natuurlijk even een heerlijk "schemerkelkie" genomen en de hele dag eens lekker op ons in laten werken. Ik voelde me ZAAALIG!!